سایت شخصی محمّد ابراهیم باغبان

شب جمعه

بی رمق از دو سه روز پیاده روی و سفر چند روزه

در خیابانی نزدیک بین الحرمین کنار موکب ها

یکی دو نفرمان نشسته و دو نفر هم بدون جا ایستاده

با همان کوله پشتی خالی و سبک روزهای اول که حالا برای تن خسته مان حکم بار سنگین داشت

سریعتر آمده بودیم که زیارت شب جمعه اربعین را هم درک کنیم

در به در موکبی برای استراحت ؛ که حال گشتن هم نداشتیم

موکب داشتیم ولی راه دورش رای مان را عوض کرد . پای درد و تاول زده و خیابان های شلوغ شب جمعه و شب اربعین کربلا ، مسافت را چندبرار می کرد ؛ آنهم با همان کوله پشتی . دنبال موکبی در همین نزدیکی ها بودیم .

افغانی میانسالی که گرد پیری رنگ و بوی جوانیش را مخفی می کرد با چهره ای خسته از سفر چند روزه و پیاده روی که جور چند زن و مرد افغانی دیگر هم بر دوش داشت ؛ به خیال این که حتما دوسه روحانی می توانند حلّال مشکلاتش شوند با لهجه شیرینش پرسید :

گلایه از وضع دور از شأن و بی سرانجام تپه شهدای گمنام شهرستان فسا نه اولین بار نگارنده هست و نه وی اولین منتقد ، در این چهارده سال سپری شده از دفن پنج ستاره گمنام در شهر فسا وضع نامطلوب این یادمان و عدم تکمیل آن بارهای بار مورد نقد قرار گرفته است .

چهارده سال وقت کمی نیست ، در واقع چهارده سال در انتظاریم که

دلا یاران عاشق زود رفتند

از این وادی همه خشنود رفتند

من و تو مثل یک مرداب ماندیم

خوشا آنان که مثل رود رفتند

چند مدت پیش در سایت مطلبی با عنوان « زندگی متفاوت یک نفر که خیلی به ما ربط دارد » منتشر شد که حاوی عکس هائی از زندگی جانباز عزیز ،‌ محمد جعفری منش بود . عکس هائی که تنها در اینجا بیش از هزار بار دیده شد .

اما چند روز پیش پائین همین مطلب نظری درج شد که بسیار غم انگیر و دردناک بود :

« سلام

من فرزند جانباز شهید محمد جعفری منش هستم پدرم در تاریخ

او را شاید نشناسیم اما برایمان برادری آشناست...

در این وانفسای دنیا پرستی و پرشکستگی ، برایمان ثابت کرد که می شود پرواز کرد...

برای من از دنیا و فرزند دست کشیدن خیلی سخت است اما او گوشزد کرد که راحت می شود به کمال انقطاع رسید...

از وصیتش می شود شناختش ، که خیلی از ما فاصله گرفته بود ، نه یک شبه ،‌ که از مدت ها قبل...

یکی از برهه های زندگی علامه شهید مرتضی مطهری (ره) که بحث های فراوان و مختلفی در مورد آن شده است جریان حسینیه ارشاد می باشد .

مکانی که پس از هجرت استاد شهید از قم به تهران محل فعالیت های فرهنگی ایشان و جذب جوانان به سوی معارف دینی شد و بعد ها با آمدن مرحوم دکتر علی شریعتی وارد مرحله تازه ای شد و همین امر هم در نهایت باعث جدائی استاد شهید از محلی که خود راه اندازیش کرد و مسئولیت آن را به عهده داشت شد .

قضاوت ها و نقل قول های متفاوتی در این مورد به عمل آمده که یکی از کسانی که در خاطرات خود اشاره خوبی به این مطلب کرده است علامه محقق ، مرحوم علی دوانی می باشد ( اینجا ) . ایشان یکی از نزدیکان استاد شهید می باشد و خودش هم سابقه سخنرانی و همکاری با حسینیه ارشاد را داشته است تا جائی که بعد از طرد شدن استاد شهید از حسینیه ، مسئولین وقت درصدد جایگزین کردن ایشان به جای استاد شهید در حسینیه بوده اند که خود علامه دوانی این امر را نپسندیدند . آنچه که در ادامه می آید گوشه ای از روایت علامه دوانی از قضایای حسینیه ارشاد می باشد که آنرا در کتاب خاطرات من از استاد شهید مطهری نقل کرده اند :

یه ترکه میره جنگ ، میشه فرمانده ،

داداشش شهید میشه ، تو بیسیم میگن لااقل جنازشو برگردون

میگه : اینجا پر از داداشای منه !!!! کدومشونو برگردونم ؟

اون ترکه بعدها به داداشای شهیدش ملحق شد.

شادی روح شهیدان باکری صلوات

ارتش اسلام با اینکه در غزوه ذات الرقاع بدون نبرد به سوی مدینه بازگشت ولی عنائم مختصری نصیب آنها گردید و در نیمه راه در درّه وسیعی شب را به استراحت پرداخت . پیامبر دو نفر سرباز دلیر را مأمور کرد که حفاظت دهانه دره را بر عهده بگیرند . این دو سرباز به نام های « عباد » و « عمار » ساعات شب را بین خود تقسیم کردند و قرار شد حفاظت نیمه اول شب بر عهده عباد باشد.

مردی از قبیله غطفان در صدد تعقیب مسلمانان بود که آسیبی برساند و به محل خود فورا بازگردد . این مرد از تاریکی شب استفاده کرد و از نقطه مخفی ، نگهبان دره را که در حال نماز بود هدف تیر قرار داد ، نگهبان به قدری غرق در مناجات با خدا بود که سوزش تیر را کمتر احساس کرد و تیر را از پای خود درآورد و به نماز خود ادامه داد. ولی حمله دشمن تا سه بار تکرار شد . بار آخر تیر به شدت بر پای او خورد که دیگر نتوانست مناجات خود را به گونه دلخواهش ادامه دهد از اینرو فورا با سجود و رکوع کوتاهی نماز خود را به پایان رسانید و عمار را بیدار کرد .

منظره رقّت بار عباد ، عمار را سخت منقلب کرد و با لحن اعتراض گفت : چرا در آغاز کار مرا بیدار نکردی؟

نگهبان زخمی در پاسخ وی گفت : من در حال مناجات با پروردگار خود بودم و سوره ای از قرآن را می خواندم که ناگهان تیر اول اصابت کرد ، لذت مناجات و شیرینی توجه به مبدأ مانع از آن شد که نماز خود را قطع کنم . اگر نبود که پیامبر حفاظت این نقطه را برعهده من گذارده بود هر گز نماز و سوره ای را که می خواندم قطع نمی کردم و جان خود را در طریق مناجات با خدا از دست می دادم پیش از آنکه آهنگ بریدن نماز کنم...

۱:سیره این هشام ج۲ /۲۰۸-۲۰۹

۲:فروغ ابدیت-جعفرسبحانی ج۲ /۱۰۶-۱۰۷

سی ام دی ماه ، سالروز شهادت معلم شهید ، جعفر بلاغی است ؛ شهید مشهور منطقه ششده و قره بلاغ شهرستان فسا و ملقت به شهید بهشتی قره بلاغ ؛ گوشه از خاطرات ، وصایا و زندگی نامه آن شهید والامقام را با هم مرور می کنیم...