سایت شخصی محمّد ابراهیم باغبان

مشخص کردن کالاهای اسرائیلی و صهیونیستی که یا وابستگی کامل به آنها داشته و یا اینکه سهام و سود عمده آن در جیب صهیونیست ها و اسرائیلی ها برود از جمله موضوعاتی است که در این چندین ساله اخیر در کش و قوس تأیید و رد قرار گرفته است .

مسئله ای که نه تنها حس دوستی مردم ایران با فلسطینی ها و دشمنی با اسرائیل را با خود درگیر کرده بلکه در سایر کشورهای مسلمان عرب و غیر عرب و یا بعضا غیر مسلمان های ضد صهیونیسم نیز این مسئله بر سر زبان ها افتاده است .

آنچه که قطعی است این است که هنوز این مسئله به صورت رسمی و قطعی از طرف مراجع ذی صلاح و معتبر تأیید نشده است.

در خاطر دارم که چند سال پیش از آیةالله محمدی یزدی - مسئول پاسخگوئی به سؤالات شرعی و استفتائات مقلدین مقام معظم رهبری در بیت امام در قم - در مورد همین مسئله و شرکت نوکیا سؤال کردم که ایشان در جواب ، گوشی نوکیای خود را به ما نشان داد و تعجب ما را بر انگیخت و ایشان هم همین مسئله را بیان کردند که تا به حال به صورت رسمی و با دلائل قطعی این شرکت ها و مارک ها به عنوان کالای اسرائیلی تأیید نشده است و چون این تأییده یقینی نیست حرمتی هم در جهت استفاده از این کالاها ثابت نمی شود.

مقالاتی هم (اینجا) که درباره اثبات صهیونیستی بودن نستله و حرمت آن نوشته شده را اگر مطالعه کنید مدعای خود را مبتنی بر یک سری مقدمات قرار داده اند که همه آن مقدمات خود صرفا یک ادعا هستند و هیچ گونه سند و مدرکی بر اثبات همان مقدمات نیست چه برسد به اینکه نتیجه ای بر اسرائیلی و حرمت ثابت شود و این می شود مصادره به مطلوب.

چند وقت پیش هم حجةالاسلام و المسلمین پورمحمدی ، رئیس سازمان بازرسی کل کشور در مصاحبه ای وقتی که در صدد جواب یه این سوال برآمدند که آیا نستله اسرائیلی هست یا نه مطالب جالب توجهی را در همین راستا بیان کرده اند که اصل صحبت ایشان در ادامه آورده می شود :

ببینید در دنیا واقعا نمی شود گفت که یک شرکت صهیونیستی هست یا نیست. چون سهام ها جابجا می شود. آخر هم معلوم نشد که سهامداران اصلی این شرکت چه کسانی بودند. چون قرار بود وزارت اطلاعات و خارجه این موضوع را در بیاورند که آخر هم مشخص نشد. از این جهت نمی توانیم قضاوت روشنی بکنیم. چون ما گفتیم که نهاد های رسمی مشخص کنند که مالکیت این شرکت مال چه کسی است و در نهایت هم خیلی مشخص نشد. علت اش هم همین است که سهام ها مدام جابجا می شود. در یک مقطعی یک عده ای سهام دار بودند و بعد هم فروختند و رفتند. الان هم نمی شود چون یک عده ای در آن زمان بودند بگوییم این شرکت الان هم صهیونیستی هست. بالاخره این که بگوییم فلان شرکت مالکیتش در اختیار صهیونیست ها است، این اول باید اثبات بشود. حالا چون مثلا این شرکت 3 واحد در اسرائیل دارد که نمی توانیم ادعا کنیم این شرکت اسرائیلی است. چون اغلب شرکت های معروف آمریکا در اسرائیل هم دفاتر و واحد هایی دارند. این را ما نمی توانیم ملاک قرار دهیم. چون اگر این طور باشد کل مراودات تجاری و صنعتی ما مشکل پیدا می کند. ما هم باید طبق قانون عمل کنیم. نمی توانیم یک نفر که رفته با اینها معامله کرده و سرمایه گذاری کرده را محدود و محروم کنیم. چون این آدم می گوید خب شما تکلیف مرا باید از قبل مشخص کنید.

من رفتم یک سرمایه گذاری ای کردم و این را آوردم و راست هم می گوید. خیلی از کالا ها و جنس ها الان در بازار هست. همین طوری که نمی توانیم اینها را تحریم کنیم. اول باید ثابت شود که این متعلق به چه کسی است و پولش به کجا می رود. در غیر این صورت برای ما مشکلات نا خواسته و مضری ایجاد می کند. این بحث ها هم اول توسط رقبا مطرح می شود و هر کسی می آید سریع می گویند این صهیونیستی است. خب اینها ایجاد مشکل می کند و دیگر هیچ کسی نمی تواند کار کند. آدم های رند و فرصت طلبی هم هستند که به راحتی از این طریق فضای کسب و کار کشور را مسموم می کنند. ما دیگر نباید اینقدر ساده باشیم که فریب این جوسازی های رقبا را بخوریم. ضمن اینکه پشت خیلی از این ادعا های این تیپی پرونده های فساد وجود دارد که من در جریان اینها هستم. یعنی طرف آمده و پول گرفته که این حرف ها را بزند و ما داریم این وسط عامل یک عده سرمایه دار فرصت طلب می شویم که با شعار های حزب اللهی و این حرف ها می خواهند رقیب خودشان را از صحنه خارج کنند. خب حالا هر دو طرف سرمایه دار هستند و دارند رقابت تجاری می کنند اما ما که نباید عامل دست اینها بشویم آنهم بی جیره و مواجب و با هزینه بیت المال و به نام حزب الله به نفع یک رقیب تجاری کار کنیم. اینها دقت بالایی لازم دارد. در دنیای تجارت این حرف ها زیاد است و مختص ایران هم نیست.