سایت شخصی محمّد ابراهیم باغبان

حدود پنج سال پیش که جناب حجة الاسلام و المسلمین شیخ حسین انصاریان در مدرسه دارالشفاء قم تفسیر نهج البلاغه می فرمودند در یکی از جلسات که منتهی به ایام تبلیغی دهه اول محرم بود قضیه ای را که خود عینا شاهد آن بودند نقل کردند که تقریبا نقل به مضمون آن چنین بود:

بنده (شیخ حسین انصاریان ) در زمانی که در قم مشغول به تحصیل بودم زمانی در مشایعت علامه طباطبائی در مسیر حرم مطهر حضرت معصومه طلبه ای باجناب علامه مواجه شد و عرض کرد که از شما سوالی دارم؟

پس از اجازه از علامه سوالش را چنین مطرح کرد : آقای طباطبائی به نظر خودتان عاملی که باعث شد شما به چنین مقامات عالیه ای برسید-چه از حیث علمی و چه از حیث اخلاقی و عرفانی -چه بوده است؟

در ابتدای امر حضرت علامه شدیدا صحبت آن طلبه را انکار کرد اما پس از اینکه با اصرار زیاد مواجه شد علامه از سر اجبار چنین جواب داد که به نظر می رسد دو چیز در موفقیت انسان خیلی می تواند نقش مؤثری داشته باشد ؛

یکی نماز شب و شب زنده داری و تهجد

و دومی هم توسل و محبت به اباعبدالله الحسین

حضرت علامه طباطبائی در رساله اخلاقی « لبّ اللبُاب » مطلبی را در رابطه نفی خواطر و زدودن ذهن از ناپاکی ها و مصفا کردن آن بیان می کند که اشاره زیبائی به نقش حضرت اباعبدالله در این رابطه دارد:

اکثر افرادى که موفّق به نفى خواطر شده و توانسته‏اند ذهن خود را پاک و صاف نموده و از خواطر مصفّا کنند و بالأخره سلطان معرفت براى آنان طلوع نموده است در یکى از این دو حال بوده است: اوّل در حین تلاوت قرآن مجید و التفات به خواننده آن، که چه کسى در حقیقت قارى قرآن است و در آن وقت بر آنان منکشف مى‏شده است که قارى قرآن خداست جلّ جلاله.

دوّم از راه توسّل به حضرت ابا عبد الله الحسین علیه السّلام زیرا آن حضرت را براى رفع حجاب و موانع طریق نسبت به سالکین راه خدا عنایتى عظیم است.