پنجشنبه, ۲۱ آذر ۱۳۹۲، ۱۰:۲۷ ق.ظ
زینت شهر ؛ فقیه نورانی / به بهانه ارتحال آیةالله ارسنجانی
آیةالله ارسنجانی برای نسل ما یعنی یک پیرمرد عصا بدست خمیده ، یک لبخند ملیح در میان چین و چروک چهره ای نورانی ، یعنی همان عکس زیبائی که برای همیشه در قاب چشمان ما جا خوش کرده است ؛
پیر و خمیده از یک عمر مجاهدت و مبارزه و خدمت که هنوز هم می توانست جوان تازه نفس انقلابی را شارژ کند ،
برای درک تلاش های خستگی ناپذیرش نمی خواست که دفتر خاطرات را تورّق کنیم ، وقتی یک فقیه وارسته را با آن کهولت و ناتوانی می دیدیم که برای اقامه نماز جماعت گاهی به دبیرستان ما هم می آید می شد فهمید که در جوانی و میان سالی چه خدماتی را به انقلاب و پدران دیار ما کرده است .
نسل ما تا هر اندازه که خدا به آن عمر دهد در خاطرش هیچگاه این فرزند رسول خدا را فراموش نخواهد کرد ، فرزندان ما هم او را به زبان ستایش خواهند ستود ، این را حضرتِ امیرِ بیان تضمین کرده است که : عمر علماء به عمر دنیا گره خورده و یاد آنها در دل ها باقی است هر چند اجسام نحیف شان در نهانِ خاکِ دنیایِ فانی است (1).
زندگی خدائی او ، یک ظرف تشنه خدمت بود که به گوشه یک مسجد سیراب نمی شد ، اکثر مساجد شهر فسا در خاطرات خود او را در یاد دارند ، خصوصا اگر مسجدی جماعتی در آن خوانده نمی شد و رونقی نداشت .
نه تنها مساجد شهر که قریه های اطراف نیز از اقامه جماعت با او فیض برده اند .
کسی که زندگی اش را با تلاش و کوشش و سختی گره می زند تا فقیه در دین خدا و معارف اهل بیت شود و بعد از آن سعی بلیغ می کند که علم خود را با عمل و مردم داری و خدمت عجین کند باید هم که مردم دیارش فوج فوج او را بر دستان خود تشییع کنند و هزاران هزار مرد و زن به پاس زحمات و مهربانی هایش ، جسد پاک او را مشایعت کنند .
اگرچه کهولت و کسالت سال های واپسین عمر بابرکتش مانع از حضور در بین مردم و اقامه جماعت و جمعه شده بود اما خدمات خالصانه و بی مزد و منت او به حدی بود که مردم تا سالیان دراز او را در خاطر خود به یاد بسپارند .
خیابان های شهر هنوز راهپیمائی های او در تشییع شهداء و علماء و تظاهرات ضد شیطان را در یاد دارند .
و نباید فراموش کرد ارادتش را به ائمه جمعه بعدی و حمایتش از نظام اسلامی و ولایت فقیه را ، که همین ها بهترین گواه بر صداقت عمل او در مسیر مبارزه با شیاطین و پایداری بر مسیر انقلاب و شهداء است .
افسوس که یک شهر وقتی یتیم می شود که از نعمت فقیه عالم و عامل و خدمت گزار تهی شود و مبتلای به خسارتی جبران ناپذیر گردد (3).
صد آه که دیگر ما نمی توانیم به شرافت همنشینی و مجالست با او به خود ببالیم و افتخار کنیم (4)...
1: نهج البلاغه ، حکمت 147 : الْعُلَمَاءُ بَاقُونَ مَا بَقِیَ الدَّهْرُ أَعْیَانُهُمْ مَفْقُودَةٌ وَ أَمْثَالُهُمْ فِی الْقُلُوبِ مَوْجُودَةٌ
2 : الکافی ج1 ؛ ص91 : عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام، قَالَ: «مَا مِنْ أَحَدٍ یَمُوتُ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَحَبَّ إِلى إِبْلِیسَ مِنْ مَوْتِ فَقِیهٍ»
3 : المحاسن ج1 ص 233: عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ کَانَ عَلِیٌّ ع یَقُول ... َ إِذَا مَاتَ الْعَالِمُ ثُلِمَ فِی الْإِسْلَامِ ثُلْمَةٌ لَا یَسُدُّهَا شَیْءٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَة
4 : الکافی ؛ ج1 ؛ ص95 : عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام، قَالَ: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه و آله: مُجَالَسَةُ أَهْلِ الدِّینِ شَرَفُ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ»
پیر و خمیده از یک عمر مجاهدت و مبارزه و خدمت که هنوز هم می توانست جوان تازه نفس انقلابی را شارژ کند ،
برای درک تلاش های خستگی ناپذیرش نمی خواست که دفتر خاطرات را تورّق کنیم ، وقتی یک فقیه وارسته را با آن کهولت و ناتوانی می دیدیم که برای اقامه نماز جماعت گاهی به دبیرستان ما هم می آید می شد فهمید که در جوانی و میان سالی چه خدماتی را به انقلاب و پدران دیار ما کرده است .
نسل ما تا هر اندازه که خدا به آن عمر دهد در خاطرش هیچگاه این فرزند رسول خدا را فراموش نخواهد کرد ، فرزندان ما هم او را به زبان ستایش خواهند ستود ، این را حضرتِ امیرِ بیان تضمین کرده است که : عمر علماء به عمر دنیا گره خورده و یاد آنها در دل ها باقی است هر چند اجسام نحیف شان در نهانِ خاکِ دنیایِ فانی است (1).
صدای بانگ رحیلش که برخاست وعیدِ داغِ سنگین یک شهر را در جانها دمید، فقط جناب شیطان بود که با رفتن او و بسته شدن دفتر برکات حضورش خشنود شد ، خوب می دانست که یک باب دیگر هدایت هم بسته شده است (2).
نه تنها مساجد شهر که قریه های اطراف نیز از اقامه جماعت با او فیض برده اند .
کسی که زندگی اش را با تلاش و کوشش و سختی گره می زند تا فقیه در دین خدا و معارف اهل بیت شود و بعد از آن سعی بلیغ می کند که علم خود را با عمل و مردم داری و خدمت عجین کند باید هم که مردم دیارش فوج فوج او را بر دستان خود تشییع کنند و هزاران هزار مرد و زن به پاس زحمات و مهربانی هایش ، جسد پاک او را مشایعت کنند .
اگرچه کهولت و کسالت سال های واپسین عمر بابرکتش مانع از حضور در بین مردم و اقامه جماعت و جمعه شده بود اما خدمات خالصانه و بی مزد و منت او به حدی بود که مردم تا سالیان دراز او را در خاطر خود به یاد بسپارند .
خیابان های شهر هنوز راهپیمائی های او در تشییع شهداء و علماء و تظاهرات ضد شیطان را در یاد دارند .
افسوس که یک شهر وقتی یتیم می شود که از نعمت فقیه عالم و عامل و خدمت گزار تهی شود و مبتلای به خسارتی جبران ناپذیر گردد (3).
صد آه که دیگر ما نمی توانیم به شرافت همنشینی و مجالست با او به خود ببالیم و افتخار کنیم (4)...
خدایا همنشین مادرش باد
1: نهج البلاغه ، حکمت 147 : الْعُلَمَاءُ بَاقُونَ مَا بَقِیَ الدَّهْرُ أَعْیَانُهُمْ مَفْقُودَةٌ وَ أَمْثَالُهُمْ فِی الْقُلُوبِ مَوْجُودَةٌ
2 : الکافی ج1 ؛ ص91 : عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام، قَالَ: «مَا مِنْ أَحَدٍ یَمُوتُ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَحَبَّ إِلى إِبْلِیسَ مِنْ مَوْتِ فَقِیهٍ»
3 : المحاسن ج1 ص 233: عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ کَانَ عَلِیٌّ ع یَقُول ... َ إِذَا مَاتَ الْعَالِمُ ثُلِمَ فِی الْإِسْلَامِ ثُلْمَةٌ لَا یَسُدُّهَا شَیْءٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَة
4 : الکافی ؛ ج1 ؛ ص95 : عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام، قَالَ: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه و آله: مُجَالَسَةُ أَهْلِ الدِّینِ شَرَفُ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ»
حمید
