سایت شخصی محمّد ابراهیم باغبان

دیروز یکی از اساتید مطلبی گفت که برای خودم خیلی جالب و عجیب بود ، در بحث شرایط ازدواج و تفاوت خواسته ها و فرهنگ ها ؛

سید خوش سیما و خوش اندامی است که خوش بیان هم هست ، به خاطر همین بیان خوبش منبری معروفی شده و این کلام خوشش باعث جذب تعداد نسبتا خوب شاگرد به پای کرسی تدریسش شده ، همچنین خوش اخلاق و زیرک و فهمیده

داشت در بحث استصحاب احکام شرایع و ادیان الهی سابق ، دلائل قائلین به این حکم را بررسی می کرد ، باب استصحاب کتاب رسائل شیخ انصاری را در خدمتشان هستم ، رسید به آیه « سَیِّداً وَ حَصُوراً وَ نَبِیًّا مِنَ الصَّالِحینَ » که اشاره دارد به دوری حضرت یحیی از زنان و ازدواج نکردن ایشان که از ظاهر آیه ممدوح بودن این عمل حضرت استفاده می شود – البته بدون در نظر گرفتن آیات و روایات متعدد که ترغیب به ازدواج می کند –

استاد در اینجا گریزی به جریان ازدواج طلاب زد و گفت که من در این باب نظرات شخصی خاصی دارم و کشان کشان به این مطلب رسید که البته از جنبه ها و جهات مختلفی شرایط ازدواج در حال حاضر با شرایط قبل - مثل دوران خود ما - خیلی تفاوت پیدا کرده ( حدود 40 تا 50 سال را دارد و احتمالا مزدوج دهه شصت و بحبوحه جنگ )

سلائق و خواسته ها و چشم و هم چشمی ، خصوصا در خانم های امروزی خیلی متفاوت شده که این قضیه در مردان و علی القاعده طلاب هم تا حدودی به چشم می خورد ، توقعات خیلی بیشتر شده ، از سوی همه و حالا نه تنها پدرمادر ها یا دختر خانم ها

استاد گفت خود من سه سال اول ازدواج به عنوان مثال یخچال نداشتم وبنده خدا خانمم هم هیچ ایرادی نمی گرفت و حرفی هم نداشت ، یک دانه از این جایخی های کائوچوئی داشتیم که هر روز با دوچرخه برادرخانمم می رفتم یخ می خریدم و داخلش می ریختیم ، این را اضاف کنید به اینکه نگهداری مادرم و هزینه دوا و درمان مریضی های مختلفش هم بر عهده من بود ،

وقتی این را گفت فکر کنم همه هاج و واج مانده بودند ، از قیافه خود استاد هم معلوم بود که متوجه هنگ شاگردها شده

واقعا شرایط سخت و خاصی بوده در دوره های نه چندان دور و البته شبیه این مشکلات اوائل ازدواج را از بعضی دیگر از روحانیون سرشناس فعلی هم شنیده ام.

خود من که از قبل ازدواج یخچالی در خانه مجردی ام داشتم و نمی شود هم امروزه بدون بعضی از وسائل سرکرد اما توقعات و سنت های غلط روزافزون و چشم و هم چشمی – که کور شود ان شاءالله- پدر ازدواج را در آورده و شده یک آروزی دست نیافتنی – البته نه به این تندی هم –

خدا را شکر که ما رد شدیم...