یکی از برهه های زندگی علامه شهید مرتضی مطهری (ره) که بحث های فراوان و مختلفی در مورد آن شده است جریان حسینیه ارشاد می باشد .
مکانی که پس از هجرت استاد شهید از قم به تهران محل فعالیت های فرهنگی ایشان و جذب جوانان به سوی معارف دینی شد و بعد ها با آمدن مرحوم دکتر علی شریعتی وارد مرحله تازه ای شد و همین امر هم در نهایت باعث جدائی استاد شهید از محلی که خود راه اندازیش کرد و مسئولیت آن را به عهده داشت شد .
قضاوت ها و نقل قول های متفاوتی در این مورد به عمل آمده که یکی از کسانی که در خاطرات خود اشاره خوبی به این مطلب کرده است علامه محقق ، مرحوم علی دوانی می باشد ( اینجا ) . ایشان یکی از نزدیکان استاد شهید می باشد و خودش هم سابقه سخنرانی و همکاری با حسینیه ارشاد را داشته است تا جائی که بعد از طرد شدن استاد شهید از حسینیه ، مسئولین وقت درصدد جایگزین کردن ایشان به جای استاد شهید در حسینیه بوده اند که خود علامه دوانی این امر را نپسندیدند . آنچه که در ادامه می آید گوشه ای از روایت علامه دوانی از قضایای حسینیه ارشاد می باشد که آنرا در کتاب خاطرات من از استاد شهید مطهری نقل کرده اند :
معمول کسانی که آیةالله بهجت (ره) را می شناسند از ایشان تصویر یک عارف و عالم اخلاقی را در ذهن دارند اما اندکی مطالعه از کتاب های معتبری که در مورد ایشان نوشته شده ذهنیت ما را تغییر می دهد . کیاست ، بینش و بصیرت ، آگاهی به مسائل روز ، دقت ستودنی در مورد مسائل سیاسی و زیرک بودن ایشان عناوینی است که با شنیدن صحبت هایشان در ذهن هر انسانی نمایان می شود.
شاید خواندن و شنیدن در مورد ایشان و علمای دیگری که صاحب ...
