سایت شخصی محمّد ابراهیم باغبان

تنها در آن سیزده سال ابتدائی به شما اجازه زندگی در شهر جدتان را دادند . بعد از آن سیزده سال مدینه ، تا بیست و هشت سالگی شما را به بهترین شهر عراق برده اما در منطقه نظامی محصورتان کردند . همین سال بیست و هشتم بود که کینه کهنه و ترس عمیق شان از محبوبیت خاندان شما اجازه ادامه زندگی را به شما نداد و در سامرا از ارثیه شهادت به شما نوشاندند .
اصلا اجداد شما را یکی به مصطفی و دیگری به مجتبی و مرتضی ؛ یکی به رضا و دیگری را به تقی و نقی لقب دادند اما شما و پدرتان را به عسکری ؛ خواستند با صدای در گلو خفه شده فریاد بزنند که تمام عمرتان را در زندانی نظامی زندگی که نه ؛ اما زندگانی را گذرانده اید .
با وجود این فرصت کم در این دنیای دون ، حتی اجازه کمترین ملاقات با دوستان خود را نداشتید . روزهای دوشنبه برای دوستان شما شده بود روز تماشا ، روز حیرت و روز زیارت ؛ همان دوشنبه یوم النوبه ای که باید به مرکز حکومت شهر سامرا می رفتید و اعلام حضور می کردید که نکند به دور از چشم ناپاک غاصبان خلافت به جائی رفته باشید . عاشقان فوج فوج در مسیر راه شما سبز می شدند که از تنها فرصت زیارت شما خوشه برچینند . فرموده بودید که نه سلامم کنید و نه اشاره ای که بر جان شیعیانم بیمناکم . چه امام مهربانی ؛ چه امام مظلومی .

در همین روزها که دغدغه نان ؛ شب و روزمان شده و بی خیال جان همه شده ایم و هر مظلومی که تکه تکه شود آنرا حواله دنیای «به ما چه اش» می کنیم

.

همین روزها که اگر نانی دست کارگر دکه ها را نمی گیرد اما کسی جانشان را نمی گیرد

که هستند شیعیان مظلومی که در روی همین کره خاکی اگر صبح برای تکه نانی یا رکعت نمازی به شهر می روند دغدغه نان ندارد ؛ که دغدغه جانی دارند که نمی دانند کدام انتحاری آنرا از آنان خواهد گرفت

.

در همین جمعه ها انتحاری داعش ، در میان صف جمعه خوان های مسجد صاحب الزمان افغانستان جان چهل تن از سادات موسوی را گرفت

.

و داعش عربستانی جان پنجاه بچه شیعه یمنی را نقل و نبات میان زمین و آسمان کرد

.

و تو چه می دانی از دل او

که چه ها دیده است از همان خبرهائی که شاید اندکی از آن را ما فقط شنیده ایم

در میان این دنیای آشفته ها

در میان این طغیان شهوت ها

و این افسارگسیختگی دنیاپرستی ها

در میان تفاخر به اتم ها و کلاهک ها

و این شیرینی نسل کشی ها و کودک کشی ها

در میان این قوانین جنگلی ها

این ظلم ها ؛ این زور ها و این تحریم ها

حتی میانه این گرانی ها

این رکودها و این قیمت های سر به فلک کشیده ها

در میان این گران شدن اَرزها و طلاها و بی ارزش شدن عِرضْ ها و آبروها

به همه دل بسته ایم ؛ دلی پر از امید

حتی به امریکائی ها ؛ به عاقل شدن ترامپ ، به برگشت دوباره امریکا به برجام

اهل بیت پیامبر از روش های مختلفی برای یادآوری و ترویج ایام عزای حسینی و مصائبی که بر آنها روا داشته شد بهره می جستند . حضرت زین العابدین که خود از شاهدان حادثه کربلا است برای اظهار و اعلام این مصیبت بر روی انگشتر خود حک کرده بود که : قاتل حسین بن علی بی آبرو و بدبخت است . (1) همچنان که امام صادق نقل می فرمایند که پدرم امام باقر به من وصیت نمود که از مالم مقداری برای این وقف کن که

میرزای قمی نویسنده کتاب «قوانین الاصول» می‌گوید:

من با علامه بحر‌العلوم با هم در درس استاد وحید بهبهانی شرکت می‌کردیم و در مباحثاتی که من با ایشان داشتم اغلب من تقریر کرده و درس را توضیح می‌دادم تا اینکه من به ایران آمدم و سید بحر‌العلوم در نجف ماند.

بعدها وقتی شهرت علمی سید‌بحرالعلوم به من رسید تعجب می‌کردم که این نباید تا این حد از حیث علمی قوی شده باشد تا اینکه من برای زیارت عتبات عالیات وارد نجف اشرف شده و سید را ملاقات کردم، با اینکه میرزای قمی، خود از بزرگان به شمار می‌رفت، می‌گوید: من دیدم سید ‌بحر‌العلوم همانند دریای مواج و عمیقی از دانش‌هاست سپس از او پرسیدم: ما در یک درجه‌ای از علم بودیم لذا شما در این حد نبودی و چطور شد که به این معارف دست یافتی؟ سید رو به من کرد و گفت: میرزا این از اسرار است اما من آن را به تو می‌گویم به شرطی که تا زنده هستم به کسی نگویی!

علامه بحر‌العلوم ادامه داد: چگونه این طور نباشم در حالی که آقایم حجت‌بن ‌الحسن(ع) شبی مرا در مسجد کوفه به سینه مبارک خود چسباند!

پاپستیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

سید مهدی بحرالعلوم از علمای نادر شیعه به حساب می آید و خواندن اندکی از او لازم است

در صورت تمایل برای دانستن بیشتر از این عالم بزرگوار دیدن این مصاحبه هم بد نیست