سایت شخصی محمّد ابراهیم باغبان

مقاله 

« موج اسلامی »

 از علامه شهید مرتضی مطهری (ره) که شاید خواندنش خالی از لطف نباشد ،از این رو که نگاه ایدئولوژیکمان به وقایع اخیر اصوب و واقع بینانه تر باشد

کم گوی و به جز مصلحت خویش مگوی

چـیزی که نپرسند تو از پیش مـــگوی

دادنـد دو گــوش و یـــک زبـان از آغــاز

یعنی که دو بشنو و یکی بیش مگوی

انتظاری سنگین ، صبری جزیل و تحمّلی بس بزرگ

واقعا سخت است و برای ما مردمان کوچک بسی سنگین ، در ماندۀ از درکیم چه رسد به چند صباحی از تحمّل آن

آنهم نه یکی دو سال و نه به اندازه عمر یکی دو نسل از شیعیان ، بلکه هزار و اندی سال و قدر گذر عمر نسل های متعدّدی از دلبستگان به ظهور

و ای کاش که فقط به انتظار نشستن بود و تماشای جفاها و ظلم ها و قتل عام های محبّین در کار نبود

گردن زدن های دسته جمعی ، بی خانمانی و تحقیر به جرم حبّ به اهل بیت و انتظار منتقم ؛ نه یک سال و دو سال ، به اندازه عمر شیعه

و بدتر از همه مشاهدۀ این همه کم لطفی و معصیت از جانب دوستداران و مدعیان انتظار

بیش از ده قرن انتظار تا که سیصد و سیزده یار اهل بدرتان تکمیل شود و ما هم آمادگی پذیرش و یاری شما را پیدا کنیم ، چقدر زشت است که تا بحال ما با شما دوست و یار نشده ایم و آماده جان دادن به رکابتان نیستیم

درست است که خود شما اهل بیت گفته اید که شیعیان ما از ما صبرشان سختتر است ، چونکه آنها بر چیزی که وقتش را نمی دانند صبر می کنند و ما بر آنچه که مهلتش را می دانیم اما :

هر کدام از شیعیان به اندازه عمر چند ساله خود صبر کرده است و به انتظار نشسته است -اگر نشسته باشد- اما شما به اندازه عمر تمام شیعه ؛

و اینکه تا کی هم باشد جز شما کسی واقف به این امر نیست

امید است که صبر شما سختتر و تلختر نشود به گناه ما

اللهم عجّل لولیک الفرج

‏حضرت امام خمینی ^{قدس سره}، جهاداکبر، ص 18 :

یک سال دیگر از عمر ما گذشت. شما جوانان، رو به پیرى و ما پیران، رو به مرگ پیش مى‏رویم. در این یک سال تحصیلى، شما به حدود تحصیلات و اندوخته‏هاى علمى خود واقفید، مى‏دانید چقدر تحصیل کرده و تا چه اندازه پایه‏هاى علمى خود را بالا برده‏اید؛ لیکن راجع به تهذیب اخلاق، تحصیل آداب شرعیه، معارف الهیه و تزکیه نفس چه کردید و چه قدم مثبتى برداشتید؟ هیچ به فکر تهذیب و اصلاح خود بودید و در این زمینه برنامه‏اى داشتید؟ متأسفانه باید عرض کنم ........

باور ما ، اغلب بر این است که باید خود را آماده کنیم تا با فرارسیدن ماه مبارک رمضان ، ماه میهمانی خدا توبه ای نصوح کنیم و سعی ای بلیغ ، تا در این ماه بخشوده شویم و پاک ؛ و خدا ما را به نحو احسن مورد پذیرائی خود قرار دهد و ما را به خود نزدیک تر گرداند ، حال آنکه

«در شبی که پیامبر به معراج رفتند آن حضرت از محضر ربّ الربوب سؤالاتی کردند...»

جمله فوق الذکر مطلع حدیث معراج است که در زمره احادیث قدسی است ؛ مجموعه سوالات اخلاقی که پیامبر در شب معراج از خدای خود پرسید و امیرالمومنین ناقل آن است .

حضرت آیت الله مصباح یزدی شرح این حدیث قدسی زیبا را در کتابی تحت عنوان «راهیان کوی دوست» به رشتۀ قلم در آورده اند که از جملۀ تألیفات گرانبهای ایشان می باشد و در زمرۀ کتب اخلاقی مورد توجه می باشد.

آخرین جملۀ حدیث که پایان بخش این کتاب هم می باشد آنچنان که خود حضرت استاد هم تصریح کرده اند بیانی زیبا و درخور توجه و تکان دهنده می باشد که متن کتاب خدمتتان ارائه می گردد:

«یا اَحْمَدُ؛ لَوْ صَلّى الْعَبْدُ صَلوةَ اَهْلِ السَّماءِ وَ الاَْرْضِ وَ صامَ صِیامَ اَهْلِ السَّماءِ وَاالاَْرْضِ

وَ طَوى مِنَ الطَّعامِ مِثْلَ الْمَلائِکَةِ وَ لَبِسَ لِباسَ الْعارى، ثُمَ اَرى فى قَلْبِهِ مِنْ حُبِّ الدُّنْیا ذَرَّةً اَوْ سُمْعَتِها اَوْ رِیاسَتِها اَوْ حُلِیِّها اَوْ زینَتِها لا یُجاوِرُنى فى دارى وَ لاََنْزِعَنَّ مِنْ قَلْبِهِ مَحَبَّتى»

اى محمد؛ اگر بنده‌اى به اندازه اهل آسمان و زمین نماز بخواند و روزه بگیرد و همانند فرشتگان از خوردن غذا دورى گزیند و لباس برهنگان را بپوشد؛ ولى در قلب او ذره‌اى از حب دنیا یا ریا و سمعه و یا ریاست و زینت دنیوى باشد، او را به جوار خویش راه نمى‌دهم و محبت خود را از دلش خارج مى‌کنم.

این قسمت پایانى حدیث خیلى تکان دهنده است، جا دارد پند گیریم و سعى کنیم در زندگى خود این توصیه ها را مد نظر قرار دهیم. خدا مى‌فرماید: اگر کسى به اندازه اهل آسمان و زمین عبادت کند ـ گرچه چنین چیزى ممکن نیست، ولى فرض کنیم بنده‌اى چنین کند ـ و به مانند ملائکه غذا نخورد و مثل برهنگان، در حد ستر عورت لباس بپوشد، ولى در دلش ذره‌اى از محبت به دنیا و مهر آن وجود داشته باشد، مثلاً دوست بدارد پر آوازه گردد و مردم او را بستایند و ذره‌اى محبت ریاست و مقام و محبت زر و زیور دنیا در دلش وجود داشته باشد، چنین بنده‌اى به جوار من نایل نمى‌گردد.

«وَ عَلَیْکَ سَلامى وَ رَحْمَتى وَالْحَمْدُلِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ»

اى محمد؛ بر تو باد سلام، محبت و رحمت من؛ و ستایش، خداى جهانیان را سزد