درّی گران بها / سرانجام دوستی با کسی که به پست و مقامی می رسد
رفاقت و دوستی از آن دسته موضوعاتی است که هیچ مقطعی از زندگی انسان با آن بی ارتباط نیست و مباحث گسترده ای هم دارد که از جنبه های مختلف می توان در موردش به بحث و مناقشه نشست...
در متون دینی ما هم مطالب مربوط به این مسئله به وفور پیدا می شود و سخنان زیبا و بکری از ائمه دین نقل شده که خیلی از آنها می تواند سر منشأ بحث های گسترده اخلاقی و روابط اجتماعی و رویکردهای روان شناختی باشد.
در کتابی حدیث زیبا و جالب و تلنگر آمیزی از امیرالمومنین در باب دوستی دیدم که ذکرش برای شما حتما فوائد زیادی خواهد داشت :
إِذَا کَانَ لَکَ صَدِیقٌ فَوُلِّیَ وِلَایَةً فَأَصَبْتَهُ عَلَى الْعُشْرِ مِمَّا کَانَ لَکَ عَلَیْهِ قَبْلَ وِلَایَتِهِ فَلَیْسَ بِصَدِیقِ سَوْءٍ.
هرگاه دوستی داشتی که به منصبی دست یافت و دیدی که حتی یک دهم دوستی پیش از مقام خود را حفظ کرده است ، بدان که دوست بدی نیست!
توضیح این حدیث خودش مطلب مفصلی است که باید در جایش بدان پرداخت اما ظاهرش دو مطلب را به ما گوشزد می کند:
یکی سستی غالب رفاقت ها و دوستی های ما و محکم نبودن اساس رابطه ها و دیگری اثرات سوء جاه پرستی و رسیدن به پست و مقام
به وبلاگ حقیر ماهم سری بزن خوشحال میشیم