سایت شخصی محمّد ابراهیم باغبان

رفاقت و دوستی از آن دسته موضوعاتی است که هیچ مقطعی از زندگی انسان با آن بی ارتباط نیست و مباحث گسترده ای هم دارد که از جنبه های مختلف می توان در موردش به بحث و مناقشه نشست...

در متون دینی ما هم مطالب مربوط به این مسئله به وفور پیدا می شود و سخنان زیبا و بکری از ائمه دین نقل شده که خیلی از آنها می تواند سر منشأ بحث های گسترده اخلاقی و روابط اجتماعی و رویکردهای روان شناختی باشد.

در کتابی حدیث زیبا و جالب و تلنگر آمیزی از امیرالمومنین در باب دوستی دیدم که ذکرش برای شما حتما فوائد زیادی خواهد داشت :

إِذَا کَانَ‏ لَکَ‏ صَدِیقٌ‏ فَوُلِّیَ‏ وِلَایَةً فَأَصَبْتَهُ عَلَى الْعُشْرِ مِمَّا کَانَ لَکَ عَلَیْهِ قَبْلَ وِلَایَتِهِ فَلَیْسَ بِصَدِیقِ سَوْءٍ.

هرگاه دوستی داشتی که به منصبی دست یافت و دیدی که حتی یک دهم دوستی پیش از مقام خود را حفظ کرده است ، بدان که دوست بدی نیست!

توضیح این حدیث خودش مطلب مفصلی است که باید در جایش بدان پرداخت اما ظاهرش دو مطلب را به ما گوشزد می کند:

یکی سستی غالب رفاقت ها و دوستی های ما و محکم نبودن اساس رابطه ها و دیگری اثرات سوء جاه پرستی  و رسیدن به پست و مقام