سایت شخصی محمّد ابراهیم باغبان

صبح برای پیداکردن جای پارک ، مقدار کمی بین موتورها گشتم تا اینکه یک جائی پیدا شد. معمولا چون در خیابان های اطراف حرم ، کنار خیابان ، اجازه پارک موتور را می دهند روزها تعداد زیادی موتور را آن اطراف می توان دید که دومینو وار کنار هم پارک کرده اند.

وقتی خواستم که موتور خودم را بین دو موتور دیگر جای دهم مقداری از فرمان به کیلومتر موتور بغلی گیر کرد و جاپیچش شکست و آویزان شد ،

گفتم آخ که کارم درآمد.

البته موتور نسبتا داغونی بود و ظاهر درست و حسابی نداشت. کیلومترش هم فقط انگار به همین یک پیچی که من شکستم وصل بود و مابقی اش هم زودتر شکسته بود. دیدم نمی شود که اینجا بمانم تا که آیا کی صاحبش بیاید و حلالیت بطلبم

گفتم بهترین راه این است که کاغذی نوشته و برایش بگذارم . یکی دو جمله ای بیشتر ننوشتم که : این به آن گیر کرد و آن یک پیچ باقیمانده هم کنده شد و خلاصه شرمنده و حلال کنید یا با این موبایل تماس بگیرید. وقتی هم که دم ظهر کارم تمام شد و برگشتم هنوز کاغذ و موتور دست نخورده بود ، از دست نم نم بارانی هم که آمده بود کاغذ هنوز سالم مانده بود.

شب شد که دیدم شماره ناشناس قمی زنگ زد. سلام و احوالپرسی و گفت :

شما به موتور من زدی و کاغذی نوشته بودی ؟

گفتم آخ که حالا می خواهد از سر خسارت من موتورش را تر و تمیز کند.

گفتم : آقا شرمنده که اینجوری شد

گفت : نه اشکال نداره ، زنگ زدم تشکر کنم که حلالیت خواستید و هیچ اشکال نداره ، چند وقت پیش ماشینی به موتورم زده بود و اونو توی جوب انداخته بود ، حتی وای نستاده بود که از توی جوب درش بیاره ، شما که اینو نوشتی خیلی خوشحال شدم و گفتم ازتون تشکر بکنم...

تو دلم گفتم : عجیبا غریبا ، این قدر کار دنیا برعکس شده که طلبکار زنگ میزنه به بدهکار و می گه ممنون که دنبال تسویه حساب هستی...

اینجا قمری های پیاده روهای نزدیک حرم تا دست طرفشان نبری نمی پرند ؛ هرچند که خیلی به شان نزدیک باشی

شاید جاهای دیگری هم شما این جور چیزی را دیده باشید

چند روز پیش که یک قمری را در همین حال دیدم به ذهنم خطور کرد که : در خیلی از شهرها به ندرت پیش می آید که قمری را بشود در حالیکه آزاد هست از نزدیک دید ، بیشتر ترجیح می دهند که دورادور پر بزنند و مزاحم مردم نشوند...