باسلام
یکی از دوستان سوال کرده بودن که این قطعه صوتی که زمینه وبلاگه به چه آدرسی هس
قبل از ذکر آدرس خدمتتون عرض میشه که این قطعه بخاطر انتخاب جالب و چینش قشنگ صحبت ها توی یه مسابقه برنده جایزه سفر به عتبات عالیات شده که توصیه میشه حتما یه بار با دقت اونو گوش کنید
اسم و دریافت : باید ایستاد
حضرت امام خمینی قدس سره، جهاداکبر، ص 18 :
یک سال دیگر از عمر ما گذشت. شما جوانان، رو به پیرى و ما پیران، رو به مرگ پیش مىرویم. در این یک سال تحصیلى، شما به حدود تحصیلات و اندوختههاى علمى خود واقفید، مىدانید چقدر تحصیل کرده و تا چه اندازه پایههاى علمى خود را بالا بردهاید؛ لیکن راجع به تهذیب اخلاق، تحصیل آداب شرعیه، معارف الهیه و تزکیه نفس چه کردید و چه قدم مثبتى برداشتید؟ هیچ به فکر تهذیب و اصلاح خود بودید و در این زمینه برنامهاى داشتید؟ متأسفانه باید عرض کنم ........
باور ما ، اغلب بر این است که باید خود را آماده کنیم تا با فرارسیدن ماه مبارک رمضان ، ماه میهمانی خدا توبه ای نصوح کنیم و سعی ای بلیغ ، تا در این ماه بخشوده شویم و پاک ؛ و خدا ما را به نحو احسن مورد پذیرائی خود قرار دهد و ما را به خود نزدیک تر گرداند ، حال آنکه
«در شبی که پیامبر به معراج رفتند آن حضرت از محضر ربّ الربوب سؤالاتی کردند...»
جمله فوق الذکر مطلع حدیث معراج است که در زمره احادیث قدسی است ؛ مجموعه سوالات اخلاقی که پیامبر در شب معراج از خدای خود پرسید و امیرالمومنین ناقل آن است .
حضرت آیت الله مصباح یزدی شرح این حدیث قدسی زیبا را در کتابی تحت عنوان «راهیان کوی دوست» به رشتۀ قلم در آورده اند که از جملۀ تألیفات گرانبهای ایشان می باشد و در زمرۀ کتب اخلاقی مورد توجه می باشد.
آخرین جملۀ حدیث که پایان بخش این کتاب هم می باشد آنچنان که خود حضرت استاد هم تصریح کرده اند بیانی زیبا و درخور توجه و تکان دهنده می باشد که متن کتاب خدمتتان ارائه می گردد:
«یا اَحْمَدُ؛ لَوْ صَلّى الْعَبْدُ صَلوةَ اَهْلِ السَّماءِ وَ الاَْرْضِ وَ صامَ صِیامَ اَهْلِ السَّماءِ وَاالاَْرْضِ
وَ طَوى مِنَ الطَّعامِ مِثْلَ الْمَلائِکَةِ وَ لَبِسَ لِباسَ الْعارى، ثُمَ اَرى فى قَلْبِهِ مِنْ حُبِّ الدُّنْیا ذَرَّةً اَوْ سُمْعَتِها اَوْ رِیاسَتِها اَوْ حُلِیِّها اَوْ زینَتِها لا یُجاوِرُنى فى دارى وَ لاََنْزِعَنَّ مِنْ قَلْبِهِ مَحَبَّتى»
اى محمد؛ اگر بنده‌اى به اندازه اهل آسمان و زمین نماز بخواند و روزه بگیرد و همانند فرشتگان از خوردن غذا دورى گزیند و لباس برهنگان را بپوشد؛ ولى در قلب او ذره‌اى از حب دنیا یا ریا و سمعه و یا ریاست و زینت دنیوى باشد، او را به جوار خویش راه نمى‌دهم و محبت خود را از دلش خارج مى‌کنم.
این قسمت پایانى حدیث خیلى تکان دهنده است، جا دارد پند گیریم و سعى کنیم در زندگى خود این توصیه ها را مد نظر قرار دهیم. خدا مى‌فرماید: اگر کسى به اندازه اهل آسمان و زمین عبادت کند ـ گرچه چنین چیزى ممکن نیست، ولى فرض کنیم بنده‌اى چنین کند ـ و به مانند ملائکه غذا نخورد و مثل برهنگان، در حد ستر عورت لباس بپوشد، ولى در دلش ذره‌اى از محبت به دنیا و مهر آن وجود داشته باشد، مثلاً دوست بدارد پر آوازه گردد و مردم او را بستایند و ذره‌اى محبت ریاست و مقام و محبت زر و زیور دنیا در دلش وجود داشته باشد، چنین بنده‌اى به جوار من نایل نمى‌گردد.
«وَ عَلَیْکَ سَلامى وَ رَحْمَتى وَالْحَمْدُلِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ»
اى محمد؛ بر تو باد سلام، محبت و رحمت من؛ و ستایش، خداى جهانیان را سزد
